چند روزیست که سریال جدید مسعود ده‌نمکی با عنوان دادِستان با موضوع عدالتخواهی و مطالبه‌گری به روی آنتن شبکه سه رفته است. قصه این سریال که به سبک سریال معراجی‌ها اتفاقاتی را در بستر دانشگاه و توسط دانشجویان شرح می‌دهد، اشاره صریح به موضوع آقازادگی و برخی از مسئولین امروز (انقلابیون دیروز) که با شعارِ عدالت و برابری، حکومت عدل‌علی انقلاب کردند ولی امروز وقتی به مسئولیت رسیده‌اند تمامی آن شعار ها و آرمان ها را فراموش کرده و با محافظه‌کاری و مصلحت سنجی های نابجا تعریف دیگری از انقلابی‌گری را به جامعه القا می‌کنند.

دادِستان؛ سالها حرف نگفته جبهه‌انقلاب در صداوسیمایی است که در طول این چهل و اندی سال از پیروزی انقلاب اسلامی منفعلانه از کنار مسائل و دغدغه‌های اصلی انقلاب به بهانه جذب مخاطب خاکستری و وجود فشار های بیرونی عبور کرده و خود به پدیده‌ای ضدفرهنگی و مروج فرهنگ مصرف‌گرایی در مقابله با هجوم سبک زندگی غربی تبدیل شده است، این را می‌توان از پمپاژ تبلیغات رنگارنگ و کالاهای لوکس آن در شبکه های مختلف آن دید.

اما دادِستان اتفاق مبارک و شروعی خوب و هرچند دیر در صداوسیماست. دادِستان اعتراض به وضع موجود است؛ دادِستان صدای فروخورده جوانان مومنی است که با انواع برچسب‌ها و تهمت ها و تمسخر ها، بازهم دل در دل این انقلاب دارند؛ دادِستان تریبون مردم مستضعفی است که سال ها پیش امام(ره) آنها را ولی نعمتان این انقلاب خوانده بود؛ دادِستان حرف دل خیبری‌هاست؛ دادِستان آمده تا بگوید هستند هنوز جوانانی از نسل و جنس باقری‌ها، باکری‌ها،چمران و همت و خرازی ها؛ دادِستان آمده برای داد سِتانی…

و اما مسعود ده‌نمکی که عادت به تابوشکنی دارد این‌بار در سریالش به مسائلی پرداخته و حرف هایی گفته که شاید نظیر آن حرف ها را فقط در مناظرات انتخاباتی آن هم محدود در صداوسیما دیده و شنیده بودیم، سریال دادِستان شاید گاها دچار شعار زدگی شده باشد و این لحنش ببیننده را کمی برنجاند ولی صراحت و عمق کلمات و مفاهیم مستتر در آن، آنقدر والاست که این نقیصه را به حاشیه می‌راند و مخاطب را مجذوب داستان جذاب آن می‌کند.

البته قطعا عده‌ای از این سریال خواهند رنجید و آن را تخریب خواهند کرد؛ ملالی نیست، اصولا دادِستان آمده تا مارقین و ناکثین و قاسطین را رسوا کند.

#میثم‌شهریاری